Frequente reizigers herkennen vast het gevoel wat ik had toen ik terug kwam na zes maanden reizen door Zuid-Amerika; het rusteloze gevoel dat je weer weg wilt. Niet persé omdat Nederland niet fijn is, maar gewoon omdat ik het gevoel had dat er nog zoveel meer voor mij te ontdekken viel. En dus stapte ik ruim twee jaar later weer in het vliegtuig. Dit keer mét vriend in plaats van zonder en zonder einddatum in plaats van met. Het plan: wij gaan reizen, wonen en werken zonder plaats gebonden te zijn. Wij worden zogenaamde digital nomads.
Inmiddels zijn we tien maanden, vier landen, zes klussen, twee nieuwe klanten en één baan verder. Ik kijk terug op een reis met vele ups and downs en op een risicovolle en bewogen nieuwe levensstijl. Er valt voor mij nog een hoop te leren en ik geloof heilig in trial en error maar deel mijn ervaringen voor degenen die ook hun reizende leven met werk willen combineren en ben op mijn beurt ook benieuwd naar wat jullie plannen en ervaringen zijn.
Kies een stijl die bij jou past.
Er zijn heel veel verschillende mogelijkheden om reizen met werken te combineren. De meest voor de hand liggende is misschien wel om gewoon een baan in de reisbranche te vinden – stewardess, reisbegeleider, tour operator of schoonmaker op een cruiseschip. Heel soms, als ik me verveel, dan kijk ik voor de grap of ik een baan kan vinden op een cruiseschip of kijk ik of ik een G-adventure reis kan begeleiden in Guatemala of een andere verre bestemming. Ik droom dan weg bij hoe mijn leven eruit zou zien, maar elke keer kom ik weer tot de conclusie dat ik het te veel gedoe vind en dat het voor mij een te individueel plannetje is. Ik heb nou eenmaal de liefde van mijn leven bij me en wij hebben gezegd dat we deze reis samen zouden doen.
Een andere optie die voor de hand ligt is een baantje zoeken in het buitenland in hospitality en entertainment. Denk aan horeca-baantjes, maar ook zeker een duik-, ski-, kayak-, of surf instructeur.
De optie waar wij voor gekozen hebben is om in ons eigen vakgebied (online marketing, social media en design) aan te slag te gaan in het buitenland. De eerste zes maanden werkten we als team aan freelance klussen voor Nederlandse klanten. Vervolgens ben ik bij een reclame bureau gaan werken in Melbourne om zo internationale ervaring op te doen én om een sponsorship (een 4-jarig werk visum) voor ons te bemachtigen. Er zijn dus meerdere opties die naar Rome en elke andere plek in de wereld kunnen leiden. Er is geen goed of fout, het is gewoon uitzoeken hoe jij je tijd en reis het liefste wilt besteden.
Nadelen
Ik heb geen spijt van onze keuze, maar het is wel een stuk lastiger dan dat ik had gedacht. Dankzij ons naïef opportunisme hadden we gelukkig nog genoeg zelfvertrouwen over. Ondanks dat we een tijdje tegenslag na tegenslag te verduren hebben gekregen. Het was wel even van de koude kermis thuis komen toen we binnen het romantische beeld wat we hadden plaats moesten maken voor de nadelen van het zwervend werken:
Onzekerheid.
Komt er een nieuwe klus nadat je deze hebt afgerond? Kan ik dit voor nu afwijzen of zit ik dan alsnog zonder werk? Onzekerheid die ook de freelancers in eigen land zullen kennen. In het buitenland wordt de onzekerheid nog groter doordat ook alle normale dingen die je gewend bent anders zijn. Het klinkt misschien gek, maar wij zijn in de eerste acht maanden van onze reis bijvoorbeeld nooit “gewoon” om 6 uur thuis gekomen van werk en na het eten lekker op de bank geploft.
Ons huis was de auto. Elke avond sliepen we op een andere bestemming. Nadat we op ons éénpittertje met de ondergaande zon op het strand, in het bos of op een leeg grasveld stonden. Er waren nachten bij dat we niet sliepen door een onverwachte storm of een uil die in het paringsseizoen een hele nacht een vrouwtje zocht. En dan ben ik persoonlijk erg gevoelig voor “enge geluidjes”. Niet echt handig als je in een tent in het bos slaapt. Hoe vaak ik wel niet heb gedacht dat er een enge man in de bosjes liep of dat ineens alle ramen open moesten omdat ik zeker wist dat er een kangoeroe naast de tent stond.
Allemaal hartstikke leuk. En omdat de baas ons niet om negen uur op werk verwacht is het ook helemaal niet zo’n probleem. Maar je merkt wel aan je hoofd en je lichaam dat het wordt uitgedaagd om te gaan met een nieuwe situatie. Elke dag opnieuw. En dat is soms best vermoeiend.
Vakantievibes.
Heerlijk zit je buiten in de zon aan je klaptafel met een biertje om 14:00 achter je laptop. Over drie uur heb je een deadline en je zit in startmodus om er een stuk uit te knallen. Maar hoe graag je ook wilt, je hoofd werk niet mee. Je gedachten dwalen af naar hoe relaxed het is om in de zon te werken. Je luistert naar de vogeltjes en vraagt je af of het te koud zijn om te gaan zwemmen. Zo schiet het dus totaal niet op. Het missen van een deadline is naar. Een deadline missen terwijl je aan de andere kant van de wereld aan het bewijzen bent dat je deze nieuwe vrije manier van leven en werken écht wel aan kunt is nog veel naarder.
Verwachtingen.
Dat brengt mij tot het volgende punt: verwachtingen en vertrouwen. Het managen van verwachtingen lijkt op afstand nog belangrijker dan dat het normaal al is. Eerlijk aangeven wanneer je niet beschikbaar bent is lastig. Want het is niet dat je niet wilt werken, maar internet en bereikbaarheid is in de outback van Australië wel een ding. Een eerlijke reactie daarop krijgen waarop je kunt anticiperen blijft soms achter, waardoor we achteraf wel eens brandjes hebben moeten blussen. Mensen thuis hebben vaak toch het idee dat je vooral vakantie aan het vieren bent. Terwijl we vaak in werkelijkheid aan het werken waren en in de stress zaten omdat we niet wisten hoe we moesten leveren wat er gevraagd werd. Slapeloze nachten van de regen of de uilen waren er niets bij.
Tijd zones.
Ik moet eerlijk toegeven dat dit ook meer dan eens in ons voordeel heeft gewerkt. Viel de nacht in Nederland dan begonnen wij onze dag. Terwijl de klant lag te slapen zorgden wij dat hij de volgende ochtend het werk alweer in zijn inbox had zitten.
Helaas zorgt 8 uur tijdsverschil er ook voor dat contact moeilijker loopt en dat je wordt buitengesloten in meetings. In de avond en in de ochtend konden we bellen met Nederland om zo een vraag te stellen, iets te bespreken of de status de delen. Het bleek dat niet iedereen een avond/ochtend beller is. Soms kreeg ik het idee dat mensen niet mee wilden werken. Dit zodat ze later konden zeggen: “zie je wel dat het niet werkt als je aan de andere kant van de wereld zit.” Vaak was het daarom zo dat we tot een uur of vier eigenlijk niets hoorden van een klant en dan vervolgens tot 01:00 in de nacht nog aan het werken waren, omdat mensen dan in Nederland wakker waren. Gelukkig konden we dan de volgende ochtend wel weer lekker uitslapen!
Voordelen
Dit zijn allemaal geen onoverkomelijke punten, maar het zijn wel dingen die we van tevoren niet zo bedacht hadden. Het was wennen en zoeken hoe we hier het beste mee om konden gaan. Tijd investeren om manieren te vinden die voor iedereen werken was zeker de moeite waard. Want freelance werken in het buitenland heeft ook veel voordelen!
Werkdagen bestaan niet.
Elke dag was evenveel weekend als doordeweeks. Werken doe je als je inspiratie én internet hebt. Een hele dag niks doen kan ook, als je de deadlines maar haalt. Urenlang in de auto zitten werden soms onbedoelde business meetings. En werken op het strand mondden soms uit in een middag in de golven spelen. De vrijheid zorgt voor een frisse blik en goede zin waardoor we nu met veel meer plezier hetzelfde werk als thuis doen.
Altijd het mooiste kantoor.
Bij de flexwerkplek Blue Mango in Eindhoven zit je met je laptop ergens op één van de drie verdiepingen in een soort grote mensen speeltuin. Co-working space Strijp-CS voelt als een grote familie midden op het creatieve Strijp terrein. Erg leuk voor in Nederland, maar zelfs mijn fijnste werkplekjes van thuis kunnen niet tippen aan het strand van Byron Bay, de campings van de Blue Mountains of de heuvels van Lorne langs the Great Ocean Road.
Internationale kansen.
Ik vind het thuis net zo leuk om nieuwe mensen te leren kennen als hier. Maar om eerlijk te zijn vinden de mensen thuis mij een stuk minder interessant. Thuis ben ik gewoon een Nederlander die ergens werkt net als zij zelf. Hier ben ik een buitenlander met een missie en dat opent hele andere gesprekken. En dus hoor ik hun dromen, wensen en business plannen in ruil voor de mijne. En die business plannen zijn interessant. Want daardoor zijn we niet meer alleen beperkt tot Nederlandse klanten, maar de wereld ligt letterlijk aan onze voeten. Zo hebben we meegeholpen met een Australisch real estate project, heb ik mogen meewerken aan Cricket Australia en zijn we een partnership aangegaan met Holden (de Australische Opel) en de nieuwste travel app Leezair toen we op een epische road trip gingen door Australië.
Geen tijdsverspilling.
Als je aan het strand zit te werken, dan zorg je echt wel dat je zo snel en goed mogelijk je werk doet. Als het niet goed is, gaat dat erg concreet van je eigen vrije tijd af. Want je hoeft niet persé 40 uur per week je gezicht te laten zien aan iemand. Opstaan als de zon opkomt is geen probleem als je weet dat je vier uur later klaar bent met je werk en vanaf 10 uur helemaal vrij bent. Alhoewel ik mijn collega’s echt wel mis scheelt het niet hebben van collega’s ook veel tijd. Tijd die ik anders kwijt was aan buurten, updaten en meetings en mail bijwerken.
Ook heel tijdbesparend: geen gemeenschappelijke keuken hebben in een bedrijf van 300 mensen waar elke dag iets lekkers staat. Hoe vaak ik daar niet heb staan twijfelen of en wat ik moest nemen. Als ik eenmaal had besloten was vaak het volgende tijdrovende dilemma wanneer ik de gekozen traktatie eraf ging sporten.
Elke dag is anders.
Het grootste voordeel wat alle nadelen overwint! Geen dag is hetzelfde. Elke ochtend worden we wakker met een ander uitzicht. Elke werkdag is ook een vrije dag. En in de avond kunnen we nieuwe mensen ontmoeten rondom het kampvuur. Mijn leven ziet er heel anders uit dan dat ik negen maanden geleden had verwacht. En ik weet niet waar ik volgende maand ben. Gek genoeg geeft het mij rust dat alles open ligt en dat we kunnen anticiperen op de kansen die opduiken. Ik zal niet zeggen dat elke dag fucking vet is, want dat is niet zo, maar ik ben wel elke dag blij met de beslissing die we genomen hebben!
Alex is half Nederlands en half Schots, maar woont momenteel in Melbourne. December 2015 is ze vertrokken aan haar wereldreis samen met vriendje Thijs. Samen proberen ze op verschillende plaatsen in de wereld te werken als zogenaamde digitale nomades. Het hebben van focus is haar vreemd, maar dat levert dan wel weer veel goede ideeën op. Haar eigen online travel platform is er één van – wil je meer avonturen van Alex lezen? Of van andere reizigers die zij onderweg is tegengekomen? Kijk dan op Story of my World.
Door: Alex Malone
