britt-willemsen-amsterdamDaar ben ik weer! Dit dorpsmeisje woont inmiddels al bijna drie maanden in het mooie Amsterdam. En ik raak steeds meer gewend aan het stadsleven. Toch verbaas ik me nog regelmatig over dingen die net even anders gaan dan in mijn Limburgse dorpje. En je raadt het al, daar doe ik graag verslag van.

De Tram

Ja daar is ‘ie weer. De tram is en blijft een dingetje. Inmiddels ben ik een pro in het staan in de tram, ik zit er zelfs aan te denken om hier cursussen in te gaan geven. Er zijn namelijk nog genoeg, voornamelijk toeristen, die dit kunstje niet onder de knie hebben en The Harlem-Shake uitvoeren als de tram een onverwachte bocht maakt. Maar goed, er zijn toch dingen die ik blijkbaar nog niet helemaal snapte. Dat werd laatst duidelijk. Het was geen wereldramp maar laat ik zo vriendelijk zijn de situatie even te schetsen:

tram-amsterdamHet was op een prachtige woensdag namiddag, de zon stond laag en  scheen in mijn ogen. Ik vond het niet vervelend, ik genoot zelfs van  die natuurlijke warmte op mijn gezicht. Ik zat in tram op weg naar  huis. Met mijn huisgenootjes had ik afgesproken dat het tijd werd  voor een tapasavondje. Onder het genot van een echte chickflick  (Mean girls, Cinderella story of Raise Your Voice) zouden wij lekker  genieten van allerlei kleine hapjes. En ik zou de hapjes regelen. Dit  betekende via de AH naar huis.

Toen we de tramhalte waar ik uit moest stappen naderde, liep ik alvast richting deur. Zoals altijd maakte mijn ov-chipkaart het oude vertrouwde uitcheck-geluidje. En toen gebeurde het, de tram stopte niet. Terwijl ik in mijn ooghoek de AH voorbij zag schieten probeerde ik te verwerken wat er zojuist gebeurd was. Ik snapte er niks van. Was de halte tijdelijk opgeheven? Waarom stopte die verdomde tram nou niet voor de AH.

In een soort van flashback zag ik mezelf zitten in de bus van mijn Limburgse dorpje naar Venlo. Als een obsessieve controlfreak zag ik mezelf op het stopknopje drukken zodra we de halte voordat ik eruit moest verlieten. En toen viel alles op z’n plek. Een tram heeft dus blijkbaar ook een stopknop en die moet je in principe gewoon gebruiken. Hoe kon mij dit nou overkomen? Ik bezit tenslotte het Limburgs record op-de-stopknop-drukken in de bus. Sinds die dag heb ik een nieuwe uitdaging bij, ik moet en zal de eerste zijn die op de stopknop drukt en eerlijk is eerlijk, de Amsterdammers bieden iets meer competitie dan de Limburgers.

Overigens zag ik laatst een les-tram rijden. Ik was net te laat met het maken van een foto. Een les-tram! Natuurlijk heel logisch, alles moet geleerd worden. Maar wisten jullie dat die bestonden? Nee precies, nu wel.

Toeristen

Uiteraard wemelt het in Amsterdam van de toeristen. Als ik via het Amstel hotel, langs het Rijksmuseum het Vondelpark in fiets voel ik mezelf ook nog regelmatig toerist. Want wat is er veel te zien in Amsterdam. Maar goed, we dwalen af. Toeristen dus, overal waar je kijkt. En deze toeristen zijn nou eenmaal niet bedacht op fietsers, dat heb ik inmiddels wel ontdekt. Als ik de route die ik zojuist beschreef fiets dan doe ik dit vaak met gevaar voor eigen en vooral andermans leven. Want die toeristen met hun capri-broeken, foto-camera’s en zonnenbrillen steken het fietspad over zonder te kijken, of erger nog ze blijven op het fietspad staan. En als ik dan op mijn stalen ros met een kleine 20 KM per uur over het fietspad vlieg dan wil dit wel eens een botsinkje veroorzaken. Mijn teller staat inmiddels op 4 (2 japanners, 1 duitser en van 1 toerist was de afkomst onbekend).

En die botsingen brachten mij op een idee. Ik weet namelijk dat dit een grote ergernis is bij vele Amsterdamse fietsers. Dus laten we er een spel van maken. Onder het moto van makkelijker kunnen we het niet maken, wel leuker.

Heb je binnenkort een toerist onder je fiets liggen? Maak dan snel een foto, plaats hem op social media met de hashtag #kijkuitoneepasopwatchoutachtungboembotsingmettoerist

De puntentelling ziet er als volgt uit:
1 punt per Japanner (die zijn het minst zeldzaam)fiets in tramrails
2 punten per Amerikaan (daar kun je niet omheen)
3 punten voor de rest
*de punten verdubbelen als je een tegen een toerist met selfie-stick aanbotst.

Overigens lijkt het me overbodig om uit te leggen dat een toerist OP een fiets al helemaal een ramp is. En een toerist OP een fiets in de buurt van een tramrails is echt ‘worse case senario’. Salto’s en scheve wielen gegarandeerd.

Door: Britt Willemsen – Foto’s: en.wikipedia.orgbloodsweatandcheers.com