Ga naar Ghana. Van hectiek naar exotisch relaxed.

Velen van ons hebben hebben een ellenlange “reis bucket-list” met allerlei bekende tropische oorden. Maar een relaxte bestemming hoeft niet perse een een bestemming te zijn die voor de hand ligt. Dit heb ik persoonlijk ondervonden door een bezoek te brengen aan Ada Foah in Ghana. Mijn advies, ga naar Ghana!

Van hectiek naar rustique

Wanneer je reist naar Ghana vlieg je op de hoofdstad van dit land, Accra. Een drukke stad met veel verschil tussen arm en rijk. Van gigantische appartementencomplexen waar je gerust €3000,- per maand betaald, tot kilometers lange rijen van kleine simpele hutjes en huisjes. Het contrast is groot. Ons hotel aan de kust was een oase van rust. Maar zodra je het beschermde terrein afging, liep je de drukke straat op tussen de taxichauffeurs, straatverkopers, zakenmannen en kinderen in schooluniformpjes. Ons verblijf in Accra was slechts een tussenstop want wij vertrokken de volgende dag per Tro tro naar Ada Foah. Een Tro tro is precies hetzelfde als alle busjes in andere exotische landen waarmee zoveel mogelijk mensen worden vervoerd, met zoveel mogelijk bagage eventueel inclusief levend vee. Gevolg, 3 uur zitten op één bil. Gelukkig konden we uiteindelijk overschakelen naar zitten op twee billen, wat de rit een stuk comfortabeler maakte. Hoe dichter we in de buurt kwamen van Ada Foah, hoe groener en rustiger de omgeving. De mensen werden ook iets minder stug en zakelijk en grijnsden ons breedlachs tegemoet wanneer we naar ze zwaaiden. En dan eindelijk de aankomst in Ada Foah. Maar wat maakt Ada Foah nou eigenlijk zo bijzonder?

Ada Foah – From riches to rags

Gelegen tussen de riverendelta Volta en de zee, ligt het dorp Ada Foah. Vroeger een belangrijke handelplaats opgezet door de Nederlanders, later overgenomen door de Denen. Ter verdediging werd er een fort gebouwd door de Denen en hier komt ook de naam Ada Foah vandaan. Uiteindelijk werd Ghana een Britse kolonie en werd Ada Foah even ook een belangrijke handelsplaats in de slavenhandel, maar later in palmolie, palmpitten en rubber. Tegenwoordig is Ada Foah nog maar een schaduw van de sociale en handelsrijke plaats die het vroeger was. Maar dit heeft ook zijn charme. De sfeer is er heel relaxt. Hier en daar zie je tekenen van de koloniale periode, maar het is vooral gewoon een Afrikaans dorp met zijn eigen ritme. Wij verbleven in Ezime Guesthouse wat zeker een enorme aanrader is! Supervriendelijk personeel, een zwaar chill terras in de tuin en een koelkast waar je koude halve liters Club of Star bier kunt pakken. Slechts een streepje achter je naam turven en proosten. Niks mis mee. Er zijn verder best veel verschillende accommodaties waar je uit kunt kiezen variërend van backpackers kampjes tot grote hotels. In Ada Foah komen naast toeristen ook veel Afrikaanse zakenreizigers waardoor naast de hutjes en vissersbootjes ook hier en daar grote resorts worden gebouwd. Het lijkt heel wat maar het blijft vaak simpel en bij het restaurant kun je beter vragen wat ze wel serveren in plaats van vijf keer opnieuw te moeten kiezen. Maar dat is ook wel weer grappig. Tip: de kans op kip is het grootst.

Gewoon relax

Ik kan er heel uitgebreid over schrijven maar de sfeer is gewoon heel relaxt. Straten van koperkleurig zand en om de vijf meter weer een kerkgenootschap. What you see is what you get. Niks meer en niks minder en daardoor heel ongedwongen. Iedereen is vriendelijk en behulpzaam. Kinderen komen kennis maken en lachen je tegemoet (daar gaan we voor het gemak dan maar even van uit). De stranden worden niet overal bijgehouden wat zonde is maar toch is het mooi. Het verval wat je hier en daar ziet is charmant en iedereen is relaxt. Zowel locals als toeristen. Een aanrader is Swagger Beach Camp (ja zo heet het echt) waar je pal aan het strand zit en met een heerlijk deuntje op de achtergrond kunt ontspannen. En mocht je een taxi nodig hebben, iedereen kent wel iemand met een auto die graag je taxi chauffeur wilt spelen! Er is geen minimum leeftijd en rijbewijs is niet nodig. Ik keek daarom wel even op toen we onze taxichauffeur zagen staan met een jong koppie, petje en flapoortjes. Hij bleek echter makkelijk boven het stuur uit te komen en was toch al halverwege twintig. De Tro tro vonden we wel voldoende voor alleen de heenweg dus ons schattige taxi-chauffeurtje heeft ons na een paar dagen in Ada Foah weer veilig terug naar Accra gebracht.