In het eerste weekend van Augustus barstte Roermond weer uit haar voegen. Solar Weekend Festival streek voor de elfde keer neer aan de maasplassen. Ik had de kans om op zaterdag het festival binnen te sneaken en ik neem jullie graag mee op mijn Solar-avontuur. Vorig jaar beleefde ik Solar een heel weekend maar dit jaar was ik maar wat blij dat ik een dagje mee kon pikken.

Om 13.00 treed ik binnen, het is nog ontzettend rustig op het terrein. Tijd om een oriënterend rondje te lopen dus. Het valt meteen op dat Solar dit jaar meer dan ooit had geïnvesteerd in kleine creatieve standjes. Ik wordt er ontzettend vrolijk van. Het kind in me komt naar boven want één ding is zeker op Solar. Alles kan, alles mag, niets is gek genoeg.

IMG_2400Mensen duiken in popcorn baden anderen liggen heerlijk te genieten in de hangmat. Creatievelingen zijn in de weer met ballonnen en veren. En ik krijg een soort van overweldigend 2-minuten-gratis-shoppen-gevoel. Ik wil alles doen! We zien een waterpijp standje en ploffen neer op de kussens. Terwijl ik liggend geniet van de smaak van watermeloen-rook oefen ik mijn grootste hobby uit: mensen kijken. (volgens mij voor ontzettend veel mensen een grote hobby)

Wat is nou het publiek dat op Solar rondloopt? Ik concludeer dat er twee categorieën zijn. Het bohemian meisje, met kort spijkerbroekje, H&M shirtje met franjes, sneakers, bloemenkrans of hoedje en de niet te missen gouden plak tattoos. (Zucht…Ja, ook op mijn wang schitterde een gouden infinity-teken)

De andere categorie is wellicht interessanter: ‘de-Limburgse-boer-die-nooit-naar-een-festival-gaat-maar-wel-naar-Solar-omdat-het-in-de-buurt-is.’ Deze groep laat zich natuurlijk niet verleiden tot enige vorm van creativiteit of expressionisme. Deze groep staat de hele dag bij de mainstage te balen dat er Bavaria bier geschonken wordt.

Tijd voor ons om alvast te bepalen wat we vanavond gaan eten. Voedsel in overvloed namelijk op Solar. Je hebt natuurlijk de massa productie, friet pizza of pasta. Maar het is mooi om te zien dat er ook authentieke eettentjes te vinden zijn. Je betaald wellicht iets meer, maar dan smul je ook van een maaltijd die je in een klap in hogere sferen brengt.

Ondertussen staat op de mainstage de Coen-zonder-Sander-met-Domien-show te draaien. We besluiten een kijkje te nemen en een dansje te wagen. Korte dansjes van 3 minuten om precies te zijn. Want Coen en Domien doen net of ze op de radio zijn en lullen voor en na elke plaat iets door de microfoon. Ze krijgen het publiek aardig mee, maar ik krijg toch een beetje het gevoel dat ik naar de radio zit te luisteren.

Nadat we onze maagjes gevuld hebben en even gerelaxt hebben in één van de vele hangmatten besluiten we even te kijken bij Afterpartees. Deze garage rockband uit Horst timmert het laatste jaar aardig aan de weg om ’the-new-big-thing’ te worden. 3voor12 is al fan en ze speelden deze zomer zo’n beetje op elk festival. Ik heb ze al vaker live gezien en mijn verwachtingen zijn dus hoog gespannen. Roermond en Horst liggen zo’n 40 KM uit elkaar en je zou dus denken dat het spreekwoordelijke dak eraf vliegt. Dat valt een beetje tegen. Het publiek bestaat voornamelijk uit Horstenaren die de jongens persoonlijk kennen. Frontman Niek doet erg z’n best om het publiek te vermaken, in zijn speeches laat hij nog maar eens merken hoe knettergek hij is. De stroom valt uit en Niek probeert nog wat naar de mensen te schreeuwen maar helaas, hij verliest het publiek, meer en meer mensen zoeken hun heil ergens anders. Na kort het podium te verlaten spelen ze nog twee nummers als de stroom het weer doet. Echter het blijkt maar weer dat Solar niet het festival is voor alternatieve garagerock.

Na Afterpartees is het de beurt aan Typhoon om het hoofdpodium te betreden. Ik sta redelijk vooraan en om me heen vormen zich zeeën van mensen. Het lijkt erop dat heel Solar is uitgelopen om deze vrolijke Surinaamse Nederlander te zien. Ook Typhoon heb ik al meerdere malen live mogen aanschouwen en ik verzeker mijn vriendinnen er dan ook van dat het een groot feestje wordt. Ik krijg gelijk, vanaf de eerste tropische tonen gaan de voetjes van de vloer. Wat een show!

IMG_2391  De hele band staat vol overgave te spelen als alweer de stroom     uitvalt. Op dat moment maakt Typhoon zich onsterfelijk, in         plaats van het podium te verlaten besluit hij zonder microfoon     zijn hit: ‘zandloper’ in te zetten. 10 seconden later zingt                 iedereen: ’tadadadadadadaaaahaaa’ en wordt er vrolijk gedanst tot de stroom weer aanspringt. Dan ben je dus echt een zoals hij zelf zegt ‘koning-keizer-motherf*cking admiraal.’ Ik hoorde laatst iemand zeggen: ‘Er is een tijd voor je Typhoon live hebt gezien en er is een tijd daarna’, ik weet niet precies wat dat betekent maar ik vind het een mooie samenvatting van het fenomeen Typhoon.

Na Typhoon is het alweer een uurtje of 8. Mijn maag begint te knorren en ik geniet terwijl ik over de waterkant naar de camping kijk van een Thaise curry, die veel te duur maar goddelijk is. Het begint te waaien aan de maasplassen en mijn vriendinnen die wel op de camping staan willen eigenlijk even een vestje halen. Ik besluit mee te gaan richting camping. Terwijl we op de boot naar het Solar-terrein kijken dat oplicht in de schemering maak ik de belofte met mezelf dat ik hier volgend jaar weer een heel weekend moet zijn.

Zoals dat gaat op festival campings raak ik aan de praat met een groepje jongens die al zitten te wachten op het campingfeest. Ik kijk rond op de binnenplaats die ze zelf gecreëerd hebben en ik zie dat ze het thema van Solar: ‘built on creativity’ wel erg letterlijk hebben genomen. Wat doe je als je een klein tentje koopt en niet van te voren meet of je asociaal grote luchtbed erin past. Precies, de tent op het luchtbed opzetten!

tent

Snel door naar House of House want langzaam begint mijn dagje Solar al tot een einde te komen. We
dansen op Don Diablo die duidelijk solliciteert naar een baantje bij de radio. Don vertelt namelijk z’n complete levensverhaal voor en na elk nummer. Daarnaast wil hij ons ook heel graag duidelijk maken dat: ‘House-time anytime is’ en ‘anytime housetime is’. Whatever, wat jij wil Don!

Als de laatste tonen klinken besef ik me dat ik de theater-area helemaal niet bezocht heb. Ik baal ervan. De theater-area is namelijk wat Solar, Solar maakt. De meest vreemde figuren, met de meest verhalen. Vorig jaar maakte in dingen mee die nu nog steeds een glimlach op mijn gezicht toveren. Met mijn laatste munten koop ik de snoepkraam leeg, ik eet het gemis van de theater-area weg. Terwijl we richting uitgang lopen kijk ik nog een keer achterom, ik concludeer dat Solar niet in één dag te bevatten is. Het is te kort, teveel, te vet.

Door: Britt Willemsen